Obszary chronione
Dolina Tyśmienicy
Główną rzeką powiatu radzyńskiego, z licznymi starorzeczami i stawami, jest Tyśmienica. Dolina Tyśmienicy ze względu na zróżnicowany krajobraz charakteryzuje się bogatą szatą roślinną. Występują tu gatunki rzadkich roślin, takich jak: grzybienie białe, grążel żółty, lilie wodne, goryczka wąskolistna czy najmniejsza roślina kwiatowa świata – wolfia bezkorzeniowa.
Najwyżej oceniane są walory ornitologiczne tego obszaru. W Dolinie Tyśmienicy możemy spotkać takie gatunki ptaków jak: perkoz rdzawoszyi, pustułka, rycyk, rybitwa białoskrzydła, gęgawa, świstun, krakwa, cyranka, płaskonos, gągoł, kulik wielki, krwawodziób, rybołów, łabędź niemy. Dolina Tyśmienicy częściowo została włączona do międzynarodowego programu ochrony przyrody: Natura 2000.
Pod względem administracyjnym obszar ten objął fragmenty 10 gmin (Borki, Czemierniki, Kock, Ostrów Lubelski, Ostrówek, Parczew, Radzyń Podlaski, Siemień, Wohyń), wchodzące w skład trzech powiatów (lubartowski, parczewski i radzyński). Obszar Natura 2000 obejmuje Dolinę Tyśmienicy w kategorii: obszary ptasie (OSOP Obszary Specjalnej Ochrony Ptasiej).
Dolina Tyśmienicy jest to obszar chroniony obejmujący powierzchnię 6262,6 ha i ściśle związany z rzeką Tyśmienicą, ze źródłem w Jeziorze Rogoźno na Pojezierzu Łęczyńsko-Włodawskim. Początek Doliny Tyśmienicy znajduje się na stawie Siemień, a koniec – w ujściu rzeki Wieprz. Szerokość doliny jest bardzo zmienna.
W jej granicach znajdują się grupki małych stawów, starorzecza i torfianki, jak również kompleks stawów hodowlanych w Siemieniu o powierzchni 790 ha. Ciekawostką jest, że stawy te powstały w XVII wieku i zostały wybudowane przez tatarskich jeńców. Dolina Tyśmienicy jest cenną w skali Europy ptasią ostoją. Olszyny, podmokłe łąki i wierzbowe zarośla są miejscem schronienia niezwykle licznych populacji ptaków siewkowych, m.in.: kulików, bekasów, kaczek, rycyków, rybitw, czy chruścieli. Spotkać tu można wyspowo występujące skupienia wierzb i olszyn. Fragment doliny zajmuje torfowisko przejściowe z łozami, brzozami i osikami.
Dolina ta jest miejscem regularnego występowania wydr i łosi, którym towarzyszą liczne ptaki. Jednym z najbardziej rzucających się w oczy gatunków jest hałaśliwy rycyk, którego populację szacuje się na ponad 600 par. Ponadto stawy zamieszkuje kilkadziesiąt par rzadko spotykanego perkoza rdzawoszyjego.
Grodzisko w Niewęgłoszu
znajduje się na dnie pradoliny Krzny i Wieprza, przez którą przepływa rzeka Tyśmienica. Grodzisko znajduje się w miejscu z natury obronnym. Badacz i wielki miłośnik starożytności – Józef Przyborowski, zaewidencjonował je w roku 1876. Podczas prowadzonych badań wykopaliskowych przekopano tylko niewielką część obiektu. Znalezione wówczas zabytki archeologiczne pozwoliły określić okres funkcjonowania grodu na X i XI wiek. W trakcie wykopalisk odkryty został grób ciałopalny datowany na okres wpływów rzymskich, zalegający pod warstwami wczesnośredniowiecznymi.
Grodzisko w Niewęgłoszu posiada podwójną linię wałów obronnych o średnicach 60 i 100 metrów. Zachowały się one do dziś od strony zachodniej i południowej do wysokości 2-3 metrów. W sąsiedztwie grodziska znajdowała się osada przygrodowa, której istnienie potwierdzono w 1956 roku, bazując na licznych fragmentów ceramiki, odnalezionych na pobliskim wzniesieniu.
Rezerwat przyrody "Czapliniec w Uroczysku Feliksówka"
Zajmuje powierzchnię 15,67 ha. Utworzono go w celu zachowania miejsca lęgowego czapli siwej. W latach osiemdziesiątych gatunek ten przeniósł się do pobliskiego lasu chłopskiego, a obecnie całkowicie wyemigrował z obszaru rezerwatu. Powierzchnię Czaplińca stanowi jednopiętrowy sosnowy drzewostan w wieku szacowanym na ok. 180 lat z gęstym podszytem, w skład którego wchodzi: grab, dąb, jabłoń płonka, jarzębina, oraz bez czarny. W warstwie krzewów dominuje: malina, leszczyna, jeżyna oraz trzmielina brodawkowata. W warstwie runa występuje konwalijka dwulistna, gwiazdnice, konwalia majowa, zawilce gajowe oraz żółte, pięciornik biały, dąbrówka rozłogowa, szczawik zajęczy oraz wiele innych. W rezerwacie spotkać można również chronione gatunki, takie jak: lilia złotogłów, orlik pospolity oraz pierwiosnka wyniosła. Wartym uwagi jest fakt, iż jest to największe zagęszczenie ptaków w porównaniu z innymi tego typu biotopami.
Obszar Chronionego Krajobrazu "Annówka"
Część tego obszaru (554,5 ha) znajduje się w granicach powiatu radzyńskiego (gm. Borki). Został on utworzony w 1983 roku. Celem była ochrona zwartego kompleksu leśnego, w skład którego wchodzi spory odsetek starych, okazałych drzew.
Ochroną zostały objęte również lasy w gminach: Radzyń Podlaski (100,43 ha), Kąkolewnica (517,10 ha), Ulan-Majorat (4,0 ha), Wohyń (296,15 ha), Borki (101,72 ha) oraz Komarówka Podlaska (265,25 ha).